Goldmann Stefan (1897–1940), kupiec, prezes Rady Polskich Interesantów Portu Gdańskiego w Gdańsku. Pochodził ze starej rodziny mieszczańskiej, wywodzącej się z tzw. «bambrów» wielkopolskich, ur. 19 VII w Inowrocławiu jako najstarszy syn Jana Władysława G-a, maklera giełdowego, i Anny z Winklewskich. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia ekonomiczne na Uniw. Pozn., przerwane kampanią 1920 r., w której wziął udział jako ppor. rez. artylerii. W czasie studiów interesował się szczególnie zagadnieniami handlu międzynarodowego i za temat pracy doktorskiej obrał Polskie traktaty handlowe (P. 1924). Uzyskawszy w r. 1924 doktorat nauk ekonomiczno-społecznych, pracował początkowo w Centrali Rolników S.A. w Poznaniu, niebawem zaś przeniósł się do Gdańska, gdzie objął kierownictwo oddziału gdańskiego Centrali Rolników jako największego i najważniejszego oddziału poznańskiej centrali eksportowej polskich spółdzielni rolniczo-handlowych. Na tym stanowisku przyczynił się wydatnie do wzrostu znaczenia gospodarczego Polski w porcie gdańskim. W październiku 1932 r. ożenił się z gdańszczanką Ernestyną Bronisławą Busch.
Brak stałej reprezentacji polskich sfer gospodarczych pracujących w porcie gdańskim i trudności gospodarcze polskich firm handlowych wobec coraz bardziej wrogiego i monopolistycznego ustawodawstwa Senatu Wolnego Miasta Gdańska były przyczyną, że z inicjatywy G-a i kilku polskich kupców i bankowców w Gdańsku została powołana do życia 23 X 1935 r. Rada Polskich Interesantów Portu Gdańskiego, działająca odtąd bez przerwy do wybuchu wojny w r. 1939. Zadaniem Rady była obrona praw i stanu posiadania polskich firm handlowych, bankowych i przemysłowych na terenie Wolnego Miasta Gdańska, obrona praw pracowników i robotników polskich w porcie gdańskim, pomoc dla miejscowego polskiego rzemiosła. Sprawozdania z działalności Rady ogłaszane drukiem w l. 1936–1938 były syntetycznym ujęciem roli polskiego handlu i rzemiosła w Gdańsku, a dziś są źródłem do poznania panujących wówczas w Gdańsku stosunków gospodarczych na polskim odcinku. G. był jednym z najczynniejszych kierowniczych członków Rady, zasiadał przez cały czas w jej prezydium, a od 28 XI 1935 do 12 II 1937 r. pełnił funkcje prezesa Rady.
Aresztowany 1 IX 1939 r. wraz z innymi działaczami polskimi w Gdańsku został wywieziony na roboty rolne do wiosek gdańskich. W grudniu 1939 r. został osadzony w obozie koncentracyjnym w Nowym Porcie w Gdańsku, skąd w styczniu 1940 r. przewieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, został rozstrzelany wraz z kilkudziesięcioma innymi czołowymi przedstawicielami Polonii gdańskiej w Wielki Piątek, 22 III 1940 r. Pozostawił dwoje dzieci, syna Andrzeja i córkę Krystynę.
Fot.: Zbiory B. Gdań. PAN; – Rada Polskich Interesantów Portu Gdańskiego w Gdańsku e. V., sprawozdania za I. 1936, 1937 i 1938; – Szczegóły biograficzne w papierach rodzinnych.
Marian Pelczar